မိဘေတြကို ၾကည့္ရင္ကိုယ့္ရဲ့ပံုရိပ္ကိုျမင္ရတယ္..

kswems Fri Feb 04, 2011 12:20 am

မိဘေတြ႐ွိေနၾကေသးရင္….
တစ္ရက္….မီးဖိုေခ်ာင္ဟာအရင္လို
မသန္႔႐ွင္းေတာ့ရင္….
တစ္ရက္….ပန္းကန္ေဆးတာမေျပာင္ေတာ့ရင္….
တစ္ရက္….အိုးခြက္ေတြဟာအရင္လိုမေတာက္ေျပာင္ေတာ့ရင္….
တစ္ရက္….ပန္းပင္ေတြဟာေပါင္းျမက္ေတြနဲ႔ျဖစ္ေနရင္….
တစ္ရက္….ၾကမ္းျပင္နဲ႔စင္ေတြမွာ ဖုန္ေတြထူေနရင္….
တစ္ရက္….ဟင္းေတြငန္လာရင္….
တစ္ရက္….အရာရာကိုေမ့လြယ္လာရင္….
တစ္ရက္….အေလ႔ေထေတြဟာပ်က္ျပယ္ကုန္ရင္….
တစ္ရက္….သစ္သီးေတြစားရတာကိုမႀကိဳက္ေတာ့ရင္….
တစ္ရက္….ဆန္ျပဳတ္စားရတာႀကိဳက္လာရင္….
တစ္ရက္….အသြားအလာအရမ္းေႏွးေကြးလာရင္….
သူတို႔ကအေအးမိ႐ံုေလာက္ပဲဆိုၿပီး မေနပါနဲ႔…အဲဒါဟာ…အိုလာတာပါ…..
တစ္ရက္….သူတို႔အျပင္မထြက္ေတာ့ရင္…
သူတို႔တကယ္အိုလာပါၿပီ။
သားသမီးေတြရဲ့ျပဳစုမႈကုိလုိလားတဲ့အခ်ိန္ပါ….
သူတို႔ကိုအခ်ိန္ေပးပါ…
စိတ္႐ွည္ပါ…သည္းခံပါ…
သူတို႔ဘာလုပ္လုပ္အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
သူတို႔ရဲ့အိပ္ယာေတြကို လဲေပးပါ…..သူတို႔ဒါေတြကို သတိထားမိေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး….
မိဘဆိုတဲ့ ဂုဏ္အတိုင္း တင့္တယ္ေအာင္ထားပါ……
ေရခ်ိဳးေပးပါ….ကိုယ္တိုင္သန္႔စင္ေအာင္သူတို႔မလုပ္ႏို္င္ေတာ့ပါဘူး…..
သူတို႔ေတြစားလုိ႔ရႏိုင္တဲ့ အစားေတြခ်က္ထားေပးဖို႔လည္း မေမ့ပါနဲ႔…..
ေကာင္းေကာင္း၀ါးႏိုင္တ့ဲ သြားေတြမ႐ွိေတာ့ပါဘူး….
ေမြးကင္းစကတည္းက မိဘေတြလုပ္ေပးေနတဲ့ အရာအားလံုးကိုမေမ့ပစ္ပါနဲ႔…..
လမ္းေလွ်ာက္တာေတြ၊ စာေရးတာေတြ၊ အစစအရာရာ အေျခခံကေန သင္ေပးခဲ့တယ္….
သူတို႔တကယ္ ဘာမွအလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္…ကိုယ္ျပန္လုပ္ေပးရမဲ့အလွည့္ပါ….
အားလံုးမွတ္ထားၾကပါ….မိဘေတြဟာကုိယ့္ရဲ့ပံုရိပ္ပါ…
အားလံုးလဲတေန႔အိုလာၾကမွာပါ….
အိုတဲ့အခ်ိ္န္မွာ ဘယ္လုိေနထိုင္ျခင္တယ္ဆိုတာ စဥ္းစားထားလား။
အခုလို လူလြတ္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ သင့္မိဘကို ဂ႐ုစိုက္ဖူးလား။
သင့္မိဘကေကာ သင့္ကိုဘယ္အခ်ိန္ထိေစာင့္ေနႏိုင္အုန္းမွာလဲ။မိဘေတြ႐ွိေနၾကေသးရင္….
တစ္ရက္….မီးဖိုေခ်ာင္ဟာအရင္လို
မသန္႔႐ွင္းေတာ့ရင္….
တစ္ရက္….ပန္းကန္ေဆးတာမေျပာင္ေတာ့ရင္….
တစ္ရက္….အိုးခြက္ေတြဟာအရင္လိုမေတာက္ေျပာင္ေတာ့ရင္….
တစ္ရက္….ပန္းပင္ေတြဟာေပါင္းျမက္ေတြနဲ႔ျဖစ္ေနရင္….
တစ္ရက္….ၾကမ္းျပင္နဲ႔စင္ေတြမွာ ဖုန္ေတြထူေနရင္….
တစ္ရက္….ဟင္းေတြငန္လာရင္….
တစ္ရက္….အရာရာကိုေမ့လြယ္လာရင္….
တစ္ရက္….အေလ႔ေထေတြဟာပ်က္ျပယ္ကုန္ရင္….
တစ္ရက္….သစ္သီးေတြစားရတာကိုမႀကိဳက္ေတာ့ရင္….
တစ္ရက္….ဆန္ျပဳတ္စားရတာႀကိဳက္လာရင္….
တစ္ရက္….အသြားအလာအရမ္းေႏွးေကြးလာရင္….
သူတို႔ကအေအးမိ႐ံုေလာက္ပဲဆိုၿပီး မေနပါနဲ႔…အဲဒါဟာ…အိုလာတာပါ…..
တစ္ရက္….သူတို႔အျပင္မထြက္ေတာ့ရင္…
သူတို႔တကယ္အိုလာပါၿပီ။
သားသမီးေတြရဲ့ျပဳစုမႈကုိလုိလားတဲ့အခ်ိန္ပါ….
သူတို႔ကိုအခ်ိန္ေပးပါ…
စိတ္႐ွည္ပါ…သည္းခံပါ…
သူတို႔ဘာလုပ္လုပ္အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
သူတို႔ရဲ့အိပ္ယာေတြကို လဲေပးပါ…..သူတို႔ဒါေတြကို သတိထားမိေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး….
မိဘဆိုတဲ့ ဂုဏ္အတိုင္း တင့္တယ္ေအာင္ထားပါ……
ေရခ်ိဳးေပးပါ….ကိုယ္တိုင္သန္႔စင္ေအာင္သူတို႔မလုပ္ႏို္င္ေတာ့ပါဘူး…..
သူတို႔ေတြစားလုိ႔ရႏိုင္တဲ့ အစားေတြခ်က္ထားေပးဖို႔လည္း မေမ့ပါနဲ႔…..
ေကာင္းေကာင္း၀ါးႏိုင္တ့ဲ သြားေတြမ႐ွိေတာ့ပါဘူး….
ေမြးကင္းစကတည္းက မိဘေတြလုပ္ေပးေနတဲ့ အရာအားလံုးကိုမေမ့ပစ္ပါနဲ႔…..
လမ္းေလွ်ာက္တာေတြ၊ စာေရးတာေတြ၊ အစစအရာရာ အေျခခံကေန သင္ေပးခဲ့တယ္….
သူတို႔တကယ္ ဘာမွအလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္…ကိုယ္ျပန္လုပ္ေပးရမဲ့အလွည့္ပါ….
အားလံုးမွတ္ထားၾကပါ….မိဘေတြဟာကုိယ့္ရဲ့ပံုရိပ္ပါ…
အားလံုးလဲတေန႔အိုလာၾကမွာပါ….
အိုတဲ့အခ်ိ္န္မွာ ဘယ္လုိေနထိုင္ျခင္တယ္ဆိုတာ စဥ္းစားထားလား။
အခုလို လူလြတ္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ သင့္မိဘကို ဂ႐ုစိုက္ဖူးလား။
သင့္မိဘကေကာ သင့္ကိုဘယ္အခ်ိန္ထိေစာင့္ေနႏိုင္အုန္းမွာလဲ။